Kwarantanna

Cześć!

Ci którzy obserwują mnie na >Instagramie< wiedzą, że moja mama była chora na COVID i z tego powodu siedziałam na kwarantannie. Podczas mojej izolacji mogliście być ze mną na bieżąco, dzięki serii #quarantine.

Dzisiejszy wpis piszę po to, aby wyjaśnić Wam w jakim bezsensownym, bezprawnym, beznadziejnym kraju żyjemy. W kraju, gdzie zamiast zająć się pandemią, zajmują się zabieraniem tego, co należeć powinno tylko do nas - wyboru.

Piątek 9.10 -Mama zaczęła się źle czuć, bolała ją głowa, plecy, nogi. W weekend zaczęło ją boleć gardło. W poniedziałek dostała gorączki, a we wtorek zadzwoniła na telewizytę. Lekarz skierował ją na test. Dzwonimy do sanepidu (numer był dobry, dostałyśmy go od lekarza). Od tego momentu zaczęły się już istne cyrki. Cały czas linia była zajęta, ale tak, jakby po prostu wyłączona. W końcu zaczęłam liczyć - dokładnie po 44 razie połączenia, pojawiał się sygnał, nikt nie odbierał i od nowa - zajęte, 44 połączenia bez skutku, wreszcie sygnał i znowu. Znalazłam inny numer. Po pierwszym sygnale ciągle mnie odłączano, jednak nie poddaję się tak łatwo, więc po dokładnym szesnastym razie pani z bulwersem podniosła słuchawkę.

Test dopiero będzie można wykonać w piątek. Czaicie? Od 12.10 do 16.10 to kupa czasu. Kupa czasu na rozniesienie wirusa. Dodam, że nie było kolejek. To wszystko było przed tym wielkim wybuchem, a do naszego miasta to jeszcze nie dotarło, więc nie byli zajęci.

Po wymazie, mama nie została objęta żadną izolacją domową, nikt się nią nie zainteresował.

Czekamy na wynik. Miał być do 24 godzin, następnie zmieniło się do 48, potem do 72, a potem zostało przesunięte na uj wie kiedy. Dostaliśmy go 20.10 we wtorek przed 19:00. Czaicie? Tydzień i pół dnia trwało razem to wszystko, a do pracy/szkoły trzeba teoretycznie chodzić. Wynik był pozytywny. Zadzwoniliśmy do lekarza. Powiedział, że mamy oczywiście zostać w domu. Co z tego? Nie wiecie jak postępuje większość ludzi? E nie dostanę 30 tys. kary? No to idę na kebsa, na spacer, cokolwiek, żeby się pogorszyło.

Środa 21.10. - rano zadzwoniła do mamy policja, która nie miała naszego adresu (XD). Lekarz dzień wcześniej powiedział, że mamy kwarantannę od 20 do 29, jednak oni oświadczyli nam, że 21-30. Komu teraz wierzyć? Zresztą nieważne. To i tak nie jest od dnia zrobienia testu, gdzie byłoby to logicznie, bo to wtedy osoba była chora, teraz już mogłaby być równie dobrze zdrowa, tylko od otrzymania wyników. Nikt nie przeprowadził z nami wywiadu - kiedy wystąpiły objawy, jak się czujemy, z kim mama miała kontakt. Policja w końcu przyjechała (uprzednio nas o ty informując), kazali podejść tylko mamie do okna. Na pytanie czy my jesteśmy objęci kwarantanną, policja odpowiedziała, że nie. Jednak wychodzić nie mogliśmy. Dopiero zapytali się nas o dane i zostaliśmy 'dopisani' do odbycia kwarantanny. Po tej wizycie, wreszcie zadzwonił sanepid, który znów poinformował nas o innym terminie kwarantanny niż ustalił dzień wcześniej. Poprosiła o maila, na który MOŻE wyśle powiadomienie o kwarantannie, ale równie dobrze może tego nie zrobić. Pani się rozłączyła, następnie dopiero się zreflektowała i zapytała jak się czujemy i czy niczego nam nie trzeba przypadkiem.

Czwartek 22.10. - policja przyjechała (znów nie znając naszego adresu) o tej samej porze ok.12:00, ponownie tylko raz. Kazali nam wyjść we troje do okna, pomachaliśmy i tyle. Równie dobrze ktokolwiek mógł tam machać za mnie. Równie dobrze ktoś mógł być u mnie w domu. Równie dobrze po tak wczesnej i pojedynczej wizycie o tej samej mniej więcej porze, mogłabym sobie wychodzić z domu. Zrobiliśmy zakupy spożywcze przez Internet z dostawą do domu, na szczęście u nas jest przynajmniej jeden taki sklep.

Piątek 23.10. - policja tak się spieszyła, że tylko mama im machała.

Aplikacji nie mieliśmy. Mama dostała dziwny telefon, gdzie gadał do niej automat, żeby się zapoznała z informacjami na temat tej OBOWIĄZKOWEJ podobno aplikacji. Wynikło z tego, że najpierw musi dostać SMSa, co oczywiście nie miało miejsca. Byłam również przerażona sytuacją w naszym kraju.  #pieklokobiet było nie do pomyślenia. Miałam ochotę krzyczeć z bezsilności. Dodatkowo mamie się nie poprawiało, nadal nie miała na nic siły, a świadomość, że nie zobaczę mojego R. chociaż bym mogła, nie pomagała.

Sobota 24.10. - mamie w końcu się poprawiło. Zdziwiłam się, że policja w końcu nie przyjechała o 12:00, tym razem zjawiła się dokładnie 15:15. Mama wreszcie poczuła się lepiej i zaczęła powoli odzyskiwać smak.

Niedziela 25.10 - mama zaczęła powoli odzyskiwać węch. Policja pojawiła się znowu ok. 12:00. To dawno zaczęło już być śmieszne, teraz to już tylko jest żałosne.

Poniedziałek 26.10 - policja nie przyjechała wcale. Mi zaczęło się bardzo bardzo dłużyć.

Wtorek 27.10 - policja w końcu do nas zawitała o naszej stałej porze, w samo południe. Powiem Wam, że 7 dni w domu, w kompletnym wyizolowaniu, gdzie jeszcze do tego w kraju dzieje się źle - to masakra. Nagle już moja pozytywna energia ulotniła się i zaczęło się odliczanie do końca.

Środa 28.10 - to już tak blisko, a jednak tak daleko. Podejrzewam, że przez cały strajk policja nie przyjechała, bo była zajęta nim, nie osobami na kwarantannie. Co śmieszniejsze, zadzwonili do nas kontrolnie zapytać czy wszystko w porządku, jednak nie przyjechali i nie zobaczyli czy faktycznie jesteśmy w domu. Te ostatnie dni dłużyły mi się najbardziej. Zrobiłam wszystko, co miałam zrobić, nawet nadprogramowe rzeczy, a i tak mi się nudziło, masakra.

Czwartek 29.10 - jak się jednak okazało, o północy będziemy już wolni! Decyzja sanepidu do nas nie dotarła, więc lekarz zwolnił nas z tej kwarantanny. Odliczałam tylko godziny do wyjścia z domu.

Nie zrobili mi żadnego testu, co dopiero mojej mamie czy tacie. Objawy przeszły to możecie iść. Dla mnie dobrze, ale ciekawe czy dla innych też.

Skoro to takie zaraźliwe, czemu wszystko to tak wygląda, jak wielki pic na wodę?

//Pola

P.S. Dziś o 19:00 zapraszam na moje stories, na którym pojawią się ulubieńcy października. No i Wesołego Hallowen!